Eindbeoordeling KT Ten Oorlog
Over het keuzevak
Ik dacht dat we vooral les gingen krijgen over de twee
Wereldoorlogen en dan nog vooral over de Eerste Wereldoorlog. Dit omdat het
keuzevak zo heette. Ik keek hier wel naar uit omdat ik niet zo veel wist over
de Eerste Wereldoorlog. Ik wist in grote lijnen hoe de Eerste Wereldoorlog was
ontstaan, maar meer wist ik er niet over. Ik had dan ook gehoopt dat ik hier
veel informatie over zou krijgen.
Tijdens de lessen kregen we wel wat informatie, maar eigenlijk waren het meer algemene inpuntmomenten om onze belangstelling te prikkelen. In die opzet is het echt wel geslaagd. Elke les ging ik buiten met een honger naar kennis. Elk klein beetje informatie zette me op weg om me verder in het onderwerp te verdiepen.
Tijdens de lessen kregen we wel wat informatie, maar eigenlijk waren het meer algemene inpuntmomenten om onze belangstelling te prikkelen. In die opzet is het echt wel geslaagd. Elke les ging ik buiten met een honger naar kennis. Elk klein beetje informatie zette me op weg om me verder in het onderwerp te verdiepen.
Bovendien kregen we tijdens de lessen heel veel materiaal
toegereikt. Dit vond ik zeer interessant omdat je vaak niet weet dat het
beschikbaar is. Er is eigenlijk zoveel materiaal over de oorlog te vinden
waarvan we niet weten dat het bestaat. Ik ben zelf ook op zoek gegaan in de
bibliotheek naar informatie. Ik vond het boek “Het meisje en de soldaat van
Aline Sax” dat ons in de les werd voorgesteld. Dit boek heb ik ontleend en
gelezen. Ik vond het een boek dat je heel makkelijk in de lessen kan
integreren.
Door in gesprek te gaan met andere klasgenoten kon je ook al
heel veel informatie krijgen over bepaalde onderwerpen. Dit creëerde
interessante invalshoeken om weer verder op zoek te gaan naar informatie.
Over mijn blog en die van anderen
Het werken met een blog vind ik persoonlijk een originele en
interessante werkwijze. Omdat we elke dag verplicht iets moesten posten, werden
we echt ondergedompeld in het onderwerp. Zo ontdekte ik elke dag wel iets
anders. Telkens kwam ik iets interessants te weten waar ik dan weer meer over
wilde weten. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik soms wel dode momenten had.
Momenten waar ik niets interessants leek te vinden. Dat gaf me dan wel een
beetje stress omdat er iets moést gepost worden. Toch zocht ik verder en
meestal vond ik nog wel iets dat ik kon posten.
Persoonlijk vind ik dat ik de voor mij meest interessante
onderwerpen er heb uitgekozen om te posten. Ik wilde meer weten over de Eerste
Wereldoorlog en daar heb ik dan ook veel over opgezocht. Ook ontdekte ik nog
dingen die ik nog niet wist over de Tweede Wereldoorlog.
Voor het maken van de blog waren er maar die enkele
criteria. Dat maakte het mogelijk om toch een persoonlijk stuk te maken. Iets
van mezelf. Iets waar ik eigenlijk ook wel trots op ben.
Het leuke aan het werken met een blog was ook dat je naar de
andere blogs kon gaan kijken. Dat gaf mij ook steeds nieuwe impulsen.
Over mijn ervaringen
Wat me vooral is bijgebleven is de volgende zin, die ik ook
al op mijn blog gepost heb: “Hoe kan God nog van ons, mensen, houden?”
Deze zin heb ik gehoord in het ‘In Flanders Fields museum’ en komt uit een filmfragment van een Franse soldaat die beschrijft hoe hij noodgedwongen een Duitse soldaat neerschiet.
Ik vond deze zin zo treffend, omdat het zo mooi weergeeft hoe de soldaten zich gevoeld moeten hebben. Ik kan me zo voorstellen dat ik die soldaat was en dat ik moet schieten. Als hij dat niet zou doen, dan zou hij zelf sterven. Hoe kunnen we hierna nog van onszelf houden? Waar heeft die Duitser dat aan verdiend? Hij vecht ook alleen maar voor zijn vaderland, zoals iedereen. Je schiet hem dood omdat hij de vijand is, maar eigenlijk is hij een mens zoals jij en ik.
Deze zin heb ik gehoord in het ‘In Flanders Fields museum’ en komt uit een filmfragment van een Franse soldaat die beschrijft hoe hij noodgedwongen een Duitse soldaat neerschiet.
Ik vond deze zin zo treffend, omdat het zo mooi weergeeft hoe de soldaten zich gevoeld moeten hebben. Ik kan me zo voorstellen dat ik die soldaat was en dat ik moet schieten. Als hij dat niet zou doen, dan zou hij zelf sterven. Hoe kunnen we hierna nog van onszelf houden? Waar heeft die Duitser dat aan verdiend? Hij vecht ook alleen maar voor zijn vaderland, zoals iedereen. Je schiet hem dood omdat hij de vijand is, maar eigenlijk is hij een mens zoals jij en ik.
Wat ik hieruit heb geleerd is dat je niet vanuit één
standpunt naar een oorlog mag kijken. Er is nooit een slechte en een goede.
Beide zijn even goed of slecht. In een oorlog moordt iedereen, dus kan je niet
zeggen dat één partij verontschuldigd wordt van deze daden omdat het “voor de
goede zaak is” of omdat “ze het opnemen tegen de vijand”.
Over mijn leerproces
Ik heb veel bijgeleerd over de Eerste Wereldoorlog. Eerst en
vooral over de oorzaken en gevolgen, maar ook over het front en de
loopgravenoorlog. Mijn persoonlijk doel was om meer te weten te komen over de
Eerste Wereldoorlog. Toch werd ik vaak “verleid” om op zoek te gaan naar
informatie over de Tweede Wereldoorlog. Hier heb ik ook een aantal dingen over
bijgeleerd. Toch kan ik zeggen dat mijn persoonlijk doel volbracht is. Ik heb
me verdiept in de Eerste Wereldoorlog. Vooral mijn bezoek aan de Westhoek heeft
me veel bijgebracht. Niet alleen het bezoek aan het “In Flanders Fields”
museum, maar ook het bezoek aan de begraafplaatsen, Britse loopgraaf en Hill 60
hebben een indruk nagelaten.
Ik heb ook geleerd dat ik soms een beetje te kritisch ben
over mezelf. Dat zou soms een beetje minder mogen zijn, omdat het me echt
ongelukkig maakt. Het bezorgt me stress omdat ik het té goed wil doen. Bij deze
opdracht is deze eigenschap bij mij ook weer naar boven gekomen.
Over het didactisch materiaal en de lesideeën voor de lagere school
In het begin vond ik het niet makkelijk om lesideeën te
verzinnen rond oorlog in de lagere school. Je kan wel droog vertellen wat er in
het geschiedenisboek staat, maar daar staan kinderen natuurlijk niet voor te
springen. Toch hebben we een aantal leuke lesideeën kunnen verzinnen die ik
zelf ook graag zou willen toepassen in de praktijk.
Het didactisch materiaal dat we als voorbeeld kregen, vond
ik echt inspirerend. Als kind zou ik het zelf ook heel boeiend gevonden hebben
om met levensecht materiaal te kunnen werken. Daarom vond ik het ook heel leuk
om het materiaal te maken. Het bracht me in een soort fantasiewereld, alsof ik
zelf nog een kind was.
Over de samenwerking met Margot
De samenwerking met Margot verliep heel vlot. We zaten vaak
op dezelfde golflengte en de ideeën kwam dan ook snel op papier. Ik ben heel
blij met ons resultaat. Ik wil zeker nog eens met haar samenwerken!











